ହୋରୀ // ରଙ୍ଗର ନୁହଁ , ରକ୍ତର

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ
ହୋରୀ ରଙ୍ଗର ଖେଳ ନୁହେଁ, ରକ୍ତର ଖେଳ । ଶୋଷକର ରକ୍ତରେ ପିଚ୍କାରୀ ଖେଳିଥିଲେ ଷୋଳସହସ୍ର ନାରୀ ଯାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା ଅଛି ମହାଭାରତର ସଭାପର୍ବରେ । ମଣିପର୍ବତରେ ଏକ ଦୁର୍ଭେଦ୍ୟ ଦୁର୍ଗ ତିଆରିକରି ଯୌନପିଶାଚ ଭୌମାସୁର ସେଠାରେ ଷୋଳସହସ୍ର ଯୁବତୀଙ୍କୁ ବନ୍ଦୀ କରି ରଖି ଯଦ୍ଦୃଛା ସଂଭୋଗ କରୁଥିଲା । ତାର ସହଯୋଗୀ ମୁରାସୁର ସେହି ଦୁର୍ଗ ଚାରିପଟେ ୬୦୦୦ ଫାଶ ଲଗାଇଥିଲା , ଯହିଁରେ ଖଞ୍ଜା ଥିଲା ଏପରି ସୁତୀକ୍ଷ୍ନ ଛୁରି ଯେ, ଯେ ବି ସେ ଦୁର୍ଗ ପାଖକୁ ଯାଉଥିଲା, ଫାଶରେ ଛନ୍ଦିହୋଇ ଛୁରୀରେ କଟି ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କରୁଥିଲା । ତ୍ଵଷ୍ଟାଙ୍କ ଝିଅ କଶେରୁଙ୍କୁ ଭୌମସୁର ଅପହରଣ କରି ସେହି ଦୁର୍ଗକୁ ନେଇଗଲା । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନିଜ ଚକ୍ରରେ ସେହି ଫାଶଗୁଡ଼ିକୁ କାଟି କଶେରୁ ସମେତ ସେହି ୧୬୦୦୦ ବନ୍ଦିନୀଙ୍କୁ ଯୌନ ଶୋଷଣରୁ ମୁକ୍ତ କରିଥିଲେ ଓ ସେହି ଅତ୍ୟାଚାରୀମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିଥିଲେ । ପିଚ୍କାରୀ କରି ସେହି ଅତ୍ୟାଚାରୀମାନଙ୍କ ରକ୍ତରେ ହୋରୀ ଖେଳିଥିଲେ ଅତ୍ୟାଚାରିତା ନାରୀମାନେ । ଅତ୍ୟାଚାରୀ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କଲାବେଳେ ଆମେ ଓଡ଼ିଆଏଁ ପ୍ରାୟତଃ କହିଥାଊଁ , “ରକ୍ତରେ ହୋରୀ ଖେଳିବି, ମନେ ରଖ୍ ।”

ଶୋଷକ-ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ବ୍ୟାଧମାନେ ହୋରୀକୁ ରଙ୍ଗର ପର୍ବ ବୋଲି କହି ଏହି ଲୋକପର୍ବର ଐତିହ୍ୟଠାରୁ ଆମକୁ ଦୂରେଇ ରଖିଛନ୍ତି ; କାରଣ, ଶୋଷଣର ଶେଷ ପାଇଁ ଦିନେ ଯେ  ଖେଳା ହେବ ଅସଲ ହୋରୀ – ରକ୍ତର ହୋରୀ  – ହୁଏତ ଏହି ଆଶଙ୍କା ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଅଛି । 

orissamattersରେ ୨୦୧୪ ମାର୍ଚ୍ଚ ୧୭ରେ ମୁଁ ଲେଖିଥିଲି

Holi is not a festival of color; by origin, it is celebration of squirting in blood of the oppressor

ବହିର ବାସ୍ନା

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ପୁରୁଣା ଫଟୋ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ଏଇଟି ମିଳିଗଲା ।

ବହିଗୁଡ଼ିକର ବାସ୍ନାରେ ଯେଉଁ ରୋମାଞ୍ଚ ଭରିହୋଇଥାଏ, ତାହା ଅଧିକ ମଧୁମୟ ହୋଇଉଠେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଭଲ ପାଉଥିବା କେହି ଜଣେ ପାଖରେ ଥିଲେ । ସବିତାରାଣୀ ଓ ମୋ ଭିତରେ ଫରକ ହେଲା, ବହିଟିଏ ପାଇଲେ ମୁଁ ତା ଉପରେ ଆଖିଗଡ଼େଇ ରଖିଦିଏ; ପରେ ସମୟ କରି ମନଦେଇ ପଢେ । ସବିତାରାଣୀ ଏକା ଲୟରେ ଶେଷଯାଏଁ ପଢନ୍ତି । ବେଳେବେଳେ ସେ ହିଁ ମୋତେ ବତାଇ ଦିଅନ୍ତି କେଉଁ ବହିରେ କେଉଁ କଥାଟି କେଉଁଠି ଅଛି ।

ଏ ଫଟୋଟି ମହାବାତ୍ୟା ପୂର୍ବର । କାରଣ ମହାବାତ୍ୟା ପରେ ମୋ ପଢାଘରର ବହିଥାକ ବଦଳିଯାଇଛି । ମହାବାତ୍ୟା ପରେ କାଗଜକଲମରେ ଲେଖା ସମ୍ବାଦିକତା ଛାଡ଼ି  orissamatters.com ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରି ମୁଁ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଆଧାରିତ ସମ୍ବାଦିକତାକୁ ଜନ୍ମଦେଇଛି ଓ ତଦ୍ଦ୍ଵାରା ଏକ ନୂଆ ସାମ୍ବାଦିକୀୟ ଯୁଗ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି । କିନ୍ତୁ ବହିର ବାସ୍ନା ମୋତେ ଏବେ ବି ରୋମାଞ୍ଚିତ କରୁଛି ଓ ସବିତାରାଣୀ ଏବେ ବି ମୋର ପାଠକୀୟତାର ଶକ୍ତି ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ।